Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Tabl. powl. 5 mg i tabl. powl. 20 mg: leczenie nadciśnienia tętniczego; leczenie wspomagające w zastoinowej niewydolności serca (w klasie II-IV według NYHA). Tabl. powl. 10 mg: leczenie nadciśnienia tętniczego; leczenie wspomagające w zastoinowej niewydolności serca (klasy II-IV według NYHA); postępująca przewlekła niewydolność nerek (klirens kreatyniny 30 do 60 ml/min).
Dawkowanie
Doustnie. Nadciśnienie tętnicze. U pacjentów nie stosujących tiazydowych leków moczopędnych zalecana początkowa dawka wynosi 10 mg raz na dobę. Dawkę można zwiększyć do 20 mg na dobę. Dawkowanie należy dostosowywać w zależności od reakcji ciśnienia tętniczego na lek, zwykle co 1 do 2 tyg. U niektórych pacjentów działanie hipotensyjne może być osłabione pod koniec okresu pomiędzy dawkami. Należy wówczas całkowitą dawkę dobową podzielić na 2 równe dawki. Maksymalna zalecana dawka dobowa u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym wynosi 40 mg. Można ją podawać w 1 dawce lub 2 dawkach podzielonych. Jeżeli lek nie powoduje dostatecznego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi, można zastosować jednocześnie inny lek hipotensyjny, np. tiazydowy lek moczopędny lub lek blokujący kanał wapniowy (początkowo w małych dawkach). Jeśli stosowano poprzednio leczenie diuretykami, lek moczopędny należy odstawić na 2-3 dni przed rozpoczęciem leczenia preparatem, a następnie podać w razie konieczności. Jeżeli nie jest możliwe przerwanie stosowania leków moczopędnych, dawkę początkową leku należy zmniejszyć (5 mg zamiast 10 mg), aby uniknąć nadmiernego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi. U pacjentów z CCr ≥30 ml/min zaleca się podawanie zwykle stosowanych dawek leku Nagłe odstawienie benazeprylu nie wiąże się z gwałtownym wzrostem ciśnienia tętniczego. Pacjenci z klirensem kreatyniny . Dawka początkowa wynosi 5 mg. Dawkę można zwiększyć do dawki maksymalnej, tj. 10 mg na dobę. W celu uzyskania dodatkowego działania hipotensyjnego należy zastosować inny lek moczopędny niż tiazydowy lek moczopędny lub inny lek hipotensyjny. Zastoinowa niewydolność serca (ZNS). Zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg raz na dobę. W związku z ryzykiem gwałtownego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi po podaniu pierwszej dawki, pacjentów przyjmujących lek po raz pierwszy należy bardzo starannie monitorować. Jeżeli po 2-4 tyg. stosowania nie wystąpi zadowalające zmniejszenie objawów niewydolności serca, dawkę leku można zwiększyć do 5 mg raz na dobę, pod warunkiem, że u pacjenta nie wystąpiła hipotonia ortostatyczna lub inne istotne działania niepożądane. Zależnie od reakcji klinicznej dawkę można zwiększać do 10 mg lub do dawki maksymalnej, tj. 20 mg raz na dobę, w odpowiednich odstępach czasu. Dawkowanie raz na dobę jest zwykle skuteczne. Niektórzy pacjenci reagują lepiej, gdy stosują lek 2 razy na dobę. U pacjentów z bardziej zaawansowaną niewydolnością serca (klasa IV wg NYHA) zwykle można stosować mniejsze dawki leku, niż u pacjentów z postacią łagodną do umiarkowanej (klasa II i III wg NYHA). U pacjentów z ZNS i CCr Dzieci. Dzieci z nadciśnieniem tętniczym (w wieku 7-16 lat, mc.≥25 kg): zazwyczaj zalecana dawka początkowa wynosi 0,2 mg/kg mc. (maksymalnie do 10 mg) raz na dobę. Dawkę należy dostosować w zależności od reakcji ciśnienia tętniczego na lek. Stosowanie dawki większej niż 0,6 mg/kg mc. (lub większej niż 40 mg na dobę) nie było badane u dzieci. Nie przeprowadzono badań dotyczących długotrwałego wpływu leku na wzrost i rozwój. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci w wieku poniżej 7 lat, u starszych dzieci, które nie mogą połykać tabletek, ani dla których obliczona dawka (mg/kg mc.) nie odpowiada dostępnej mocy tabletek. Stosowanie leku nie jest zalecane u dzieci, u których współczynnik przesączania kłębuszkowego wynosi Pacjenci w podeszłym wieku. Zalecane dawkowanie oraz specjalne środki ostrożności dotyczące osób w podeszłym wieku są takie same, jak u pozostałych dorosłych. Postępująca przewlekła niewydolność nerek (PPNN) - tylko tabl.powl. 10 mg. W celu spowolnienia rozwoju przewlekłej niewydolności nerek przebiegającej z nadciśnieniem tętniczym lub bez nadciśnienia tętniczego, zaleca się długotrwałe stosowanie leku w dawce 10 mg raz na dobę. Jeśli konieczne jest dodatkowe obniżenie ciśnienia tętniczego, można zastosować inne leki hipotensyjne w skojarzeniu z benazeprylem.
Działanie
Chlorowodorek benazeprylu jest prekursorem substancji czynnej - benazeprylatu, który jest inhibitorem konwertazy angiotensyny. Hamuje wszystkie reakcje wywoływane przez angiotensynę II, tzn. skurcz naczyń krwionośnych, pobudzenie wydzielania aldosteronu oraz zwiększa pojemność minutową serca. Ponadto hamuje rozkład bradykininy, co prawdopodobnie ma istotne znaczenie dla działania hipotensyjnego. Obniża ciśnienie tętnicze krwi we wszystkich okresach nadciśnienia tętniczego, niezależnie od pozycji ciała. Początek działania hipotensyjnego występuje po około 1 h po podaniu doustnym, maksymalne działanie po 2-4 h, działanie utrzymuje się co najmniej przez 24 h po podaniu leku. Podczas wielokrotnego stosowania, maksymalne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi występuje zazwyczaj w ciągu tygodnia i utrzymuje się w czasie długotrwałego leczenia. Nagłe odstawienie preparatu nie prowadzi do gwałtownego wzrostu ciśnienia tętniczego. Po podaniu doustnym ok. 37% dawki leku ulega wchłonięciu, następnie prekursor ten zostaje szybko przekształcony w farmakologicznie czynny metabolit. Około 95% benazeprylu i benazeprylatu wiąże się z białkami, głównie albuminami. Benazepryl jest w znacznym stopniu metabolizowany, głównym metabolitem jest benazeprylat. Benazepryl jest eliminowany głównie w wyniku biotransformacji, benazeprylat jest wydalany z moczem i z żółcią. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek kinetyka benazeprylatu jest istotnie zmieniona.
Skład
1 tabl. powl. zawiera 20 mg chlorowodorku benazeprylu. Preparat zawiera laktozę.
Działania niepożądane
Do często występujących działań niepożądanych należą: bóle i zawroty głowy, objawy wywołane ortostatycznym obniżeniem ciśnienia tętniczego (np. zawroty głowy, omdlenia, zaburzenia równowagi, zaburzenia widzenia), kołatanie serca, niespecyficzne objawy żołądkowo–jelitowe, suchy uporczywy kaszel, wysypka, nagłe uczucie gorąca, nagłe zaczerwienienie twarzy, świąd, nadwrażliwość na światło, częste oddawanie moczu, zmęczenie, zaburzenia hematologiczne (zmniejszenie liczby krwinek białych, zmniejszenie liczby płytek krwi, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie hematokrytu). Rzadko możliwe: ból w klatce piersiowej, dławica piersiowa, zwiększenie częstotliwości rytmu serca (tachykardia), zaburzenia rytmu serca, biegunka, nudności, wymioty, ból brzucha, pęcherzyca, pokrzywka, żółtaczka cholestatyczna, zapalenie wątroby (głównie cholestatyczne), zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika we krwi, zwiększenie stężenia potasu we krwi, senność, bezsenność, nerwowość, uczucie mrowienia i drętwienia (parestezje), obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, ust, języka, gardła, krtani w sporadycznych przypadkach mogący powodować zwężenie dróg oddechowych, utrudniać oddychanie i zagrażać życiu), pęcherzyca, pokrzywka, bóle stawów i mięśni. Bardzo rzadko: zawał serca (wtórny do nadmiernego niedociśnienia), udar niedokrwienny mózgu (wtórny do nadmiernego niedociśnienia), przejściowe napady niedokrwienne mózgu, zapalenie trzustki, niedrożność jelit, zaburzenia smaku, szum w uszach, zaburzenia czynności nerek, zaburzenia hematologiczne (niedokrwistość hemolityczna, małopłytkowość), ciężkie reakcje skórne, w tym zespół Stevensa i Johnsona. Częstość występowania nieznana: obrzęk naczynioruchowy jelit, zwiększenie stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia), agranulocytoza, neutropenia, reakcje zbliżone do reakcji anafilaktycznych.
Interakcje
Podczas jednoczesnego stosowania benazeprylu i leków przeciwnadciśnieniowych, trójpierścieniowych leków przeciedepresyjnych, leków przeciwpsychotycznych, leków znieczulających, nitrogliceryny, innych azotanów lub innych leków rozszerzających naczynia następuje nasilenie działania hipotensyjnego i może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze. Podczas leczenia nie należy jednocześnie stosować leków moczopędnych oszczędzających potas (spironolakton, triamteren, amilorid), preparatów potasu lub substytutów soli zawierających potas, ze względu na niebezpieczeństwo hiperkaliemii (w razie konieczności stosowania leczenia skojarzonego należy często kontrolować stężenie potasu we krwi). Leki sympatykomimetyczne osłabiają działanie przeciwnadciśnieniowe benazeprylu. Podczas łącznego stosowania z allopurynolem, prokainamidem, cytostatykami, preparatami immunosupresyjnymi, korytkosteroidami stosowanymi ogólnie lub innymi lekami powodującymi zmiany w obrazie krwi zwiększa się ryzyko wystąpienia zaburzeń hematologicznych, zwłaszcza leukocytozy i leukopenii. Jednoczesne podawanie z solami litu może powodować zwiększenie stężenia litu we krwi i wystąpienie objawów zatrucia (zaleca się monitorować stężenie litu we krwi); z insuliną i doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi nasilenie działania hipoglikemizującego (z ryzykiem hipoglikemii). W przypadku podawania inhibitorów ACE jednocześnie z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi działanie przeciwnadciśnieniowe może być osłabione. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i NLPZ może powodować zwiększone ryzyko pogorszenia czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek, a także zwiększenie stężenia potasu w surowicy, zwłaszcza u pacjentów ze stwierdzoną wcześniej osłabioną czynnością nerek. Należy zachować ostrożność podczas stosowania takiego skojarzenia, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. Pacjentów należy odpowiednio nawodnić i rozważyć monitorowanie czynności nerek po rozpoczęciu jednoczesnego leczenia, a następnie okresowo. Efekt hipotensyjny leku może być osłabiony w przypadku jednoczesnego podawania indometacyny. Podczas jednoczesnego stosowania z heparyną zwiększa się ryzyko hiperkaliemii, z alkoholem następuje nasilenie działania hipotensyjnego i działania alkoholu. Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak: niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek) w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu renina-angiotensyna-aldosteron w monoterapii. U pacjentów otrzymujących jednocześnie inhibitory ACE i inhibitory mTOR (np. temsyrolimus, syrolimus, ewerolimus) może istnieć zwiększone ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego, podobnie jak w przypadku jednoczesnego stosowania z benazeprylem i racekadotrylem.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie w związku z wcześniejszym leczeniem inhibitorami ACE, a także dziedziczny lub idiopatyczny obrzęk naczynioruchowy. Nadwrażliwość na inne inhibitory ACE lub inne pochodne sulfonamidów. II i III trymestr ciąży. Jednoczesne stosowanie leku z preparatami zawierającymi aliskiren jest przeciwwskazane u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (GFR2).
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.